Πρόκειται για μία μουσουλμάνα, αιχμάλωτη από την Τριπολιτσά, η οποία βαπτίστηκε και πήρε το όνομα Μαριώ και την οποία ο Καραϊσκάκης είχε υπό την προστασία του μέχρι το τέλος της ζωής του. Θα της αφήσει μάλιστα στη διαθήκη του 4.000 γρόσια. Σύμφωνα με τον Δ. Αινιάν, η κοπέλα αυτή ήταν ντυμένη σαν άντρας και είχε το όνομα Ζαφείρης.

O G. Cochrane στο έργο του «Wanderings in Greece» περιγράφει τη Μαριώ ως εξής:

«Ανάμεσα στους οπαδούς του ήταν μια ορντινάντσα που παρευρισκόταν παντού- και για την οποία πρέπει παρενθετικά να δώσω μια σύντομη περιγραφή. Αυτή η ορντινάντσα ήταν μια Τουρκάλα, ντυμένη εν μέρει αντρικά, και εν μέρει σα γυναίκα. Είχε φυλακιστεί από τον Καραϊσκάκη... και ο Καραϊσκάκης προσκολλήθηκε σε αυτήν, και εκείνη σε αυτόν. Τον φρόντιζε νύχτα και μέρα. Μετέφερε στον ώμο της ένα ελαφρύ ελληνικό μουσκέτο, και στη ζώνη της θήκες πιστολιών και ένα γιαταγάνι. Είχε ευχάριστο παρουσιαστικό , αλλά είχε χαρακτήρα περισσότερο τουρκικό παρά ελληνικό. Το πρόσωπό της ήταν μάλλον στρογγυλό παρά οβάλ. Είχε μια τέλεια ευθεία μύτη, σκούρα μάτια και φρύδια, και μια επιδερμίδα καθόλου σκούρα, αλλά με ένα υγιές και όμορφο λευκό και κόκκινο χρώμα. Τα μαλλιά της ήταν σκούρα πυκνά, και ήταν πλεγμένα σε κοτσίδα, και μέρος τους τυλιγμένο κάτω από ένα φέσι με μπλε φούντα. Φορούσε άσπρο βαμβακερό παντελόνι, με ένα άσπρο σακάκι από δέρμα προβάτου, που έφτανε μέχρι τη μέση της. Το σακάκι ήταν ζωσμένο με μια κόκκινη δερμάτινη ζώνη, που όπως έχω περιγράψει προηγουμένως είχε όπλα. Οι τρόποι της ήταν πολύ ήπιοι και διακριτικοί, και, όταν έβλεπε εμάς τους ξένους, κατέβαζε τα μάτια της με μια πολύ γοητευτική και ελκυστική σεμνότητα. Η συμπεριφορά αυτής της γυναίκας προσέφερε ένα καλό παράδειγμα του τι μπορεί να προσφέρει η γυναικεία προσήλωση. Κανένας κίνδυνος, όσο μεγάλος κι αν ήταν, δεν την κράτησε μακριά από το πεδίο της μάχης· και παρόλο που δεν πολεμούσε, αψηφούσε τη ζωή της, ενώ ακολουθούσε τον κύρη της».

(μετάφραση εκ του αγγλικού: Ισμ. Καραντζή)