«Όταν υπηρετούσα στην Αεροπορία, κάθε φορά που έστελνα του άνδρες μου με άδεια στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, στα διάφορα μέρη της Ελλάδας, τους ζητούσα να μου φέρνουν πληροφορίες για οτιδήποτε Αερικά ήξεραν ή άκουγαν στον τόπο τους. Εξάλλου στα ταξίδια, που έκανα σε όλη τη χώρα, κατέγραφα ότι μάθαινα γι αυτά […] Οι Έλληνες κράτησαν ζωντανές τις αρχαίες παραδόσεις με τον πιο εορταστικό και χαρούμενο τρόπο […] ήθελαν όπως και οι αρχαίοι πρόγονοί τους να εξευμενίζουν με ευγένεια τα πονηρά ή άτακτα πνεύματα. Μια από τις πιο ευγενικές νεοελληνικές παραδόσεις είναι εκείνη των Καλκάδων Καλικαντζάρων ή Παγανών […] Έρχονται το Δωδεκαήμερο, με τα Χριστούγεννα και φεύγουν τα Φώτα. Όλο τον χρόνο είναι κρυμμένοι σε μια Σπηλιά στο εσωτερικό της γης και καταγίνονται με το χάλασμα του τεράστιου κορμού του Δέντρου που κρατάει τον Κόσμο. Με τη φασαρία της γιορτής των Χριστούγεννων αναστατώνονται και βγαίνουν στην επιφάνεια για να πειράξουν τους ανθρώπους. Μπαίνουν στα σπίτια και κάνουν ότι αταξία φανταστεί κανείς […] εξαφανίζονται την ημέρα των Φώτων που θα αγιαστούν τα νερά […] χάνονται στα νερά και μέσα στη γη, όπου θα περάσουν τον χρόνο χτυπώντας πάλι τον κορμό του Δέντρου, που όσο έλειπαν έχει ξαναθρέψει το πάχος του.» (Θάνος Βελλούδιος, Αερικά Ξωτικά και Καλικάντζαροι. Εκδόσεις Γ. Τσιβεριώτη, χ. ημ.)
Ο Θάνος Βελούδιος (1895-1992) γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε μηχανολόγος στην Ελβετία. Υπήρξε αεροπόρος, αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, καλλιτέχνης, ηθοποιός και συγγραφέας ενώ θεωρείται ο μόνος Έλληνας ντανταϊστής. Ανέπτυξε ένα ευρύ και πολύπλοκο έργο που εκφράζεται σε πολλούς τομείς: λαογραφία, ανθρωπολογία, ενδυματολογία, φωτογραφία και κινηματογράφος, εικαστικά, μουσική σύνθεση. Παρά το γεγονός ότι συνδέθηκε με εμβληματικά ονόματα του νεοελληνικού πολιτισμού (Ανδρέας Εμπειρίκος, Μαρία Βοναπάρτη, Νάνος Βαλαωρίτης, Γιώργος Πανουσόπουλος, Γιάννης Τσαρούχης, Μάνος Χατζιδάκις) ο ίδιος παραμένει σχετικά άγνωστος στο ευρύ κοινό.
Ο Σμήναρχος Θάνος Βελούδιος στο μικρασιατικό μέτωπο (Φωτογραφικό Αρχείο ΙΕΕΕ-ΕΙΜ, I3619α)
