Αγγλικό, νεοκλασικό κράνος, με επίχρυσες μπρούτζινες διακοσμήσεις (μέδουσες, φύλλα βελανιδιάς, σταυρό) και λοφίο από τρίχες αλόγου. Προέρχεται από την εποχή που ο Κολοκοτρώνης υπηρετούσε στον αγγλικό στρατό στα Επτάνησα (1810-1816), φτάνοντας στον βαθμό του ταγματάρχη και αποκτώντας σημαντική στρατιωτική εμπειρία στα τακτικά στρατιωτικά σώματα.
Το κράνος αυτό, στο οποίο προστέθηκε αργότερα o μεγάλος ασημένιος σταυρός, ο Κολοκοτρώνης δεν το φορούσε στις μάχες της Επανάστασης του 1821. Σύμφωνα με περιγραφές, συνήθιζε να φορεί ένα χαμηλό φέσι. Ο Τερσέτης σημειώνει ότι: "Ο Κολοκοτρώνης ἀγαποῦσε νὰ φορεῖ την περικεφαλαία του ὡς σημεῖον ἀρχαίου ἑλληνισμοῦ άρχισε να μεταχειρίζεται ως τμήμα της επίσημης ενδυμασίας του μετά το τέλος της Ελληνικής Επανάστασης, τὴν ἐφόρει καὶ εἰς τὰ ἀποβατήρια τοῦ Βασιλέως εἰς Ναύπλιον καὶ ἦτον ὁ μόνος μὲ τὴν περικεφαλαίαν του".
Η εικόνα του αρχιστρατήγου με την περικεφαλαία, βαθιά ριζωμένη στη συλλογική μνήμη, καθιερώθηκε μέσα από μεταγενέστερες απεικονίσεις. Ο Λάζαρος Σώχος, ο δημιουργός του έφιππου ανδριάντα που σήμερα κοσμεί την πλατεία Κολοκοτρώνη, διαφώνησε για το θέμα αυτό με την επιτροπή ανέγερσης του μνημείου. Το 2002, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης, αποκαλύφθηκε στο εσωτερικό της περικεφαλαίας του αγάλματος η εγχάρακτη σημείωση του Σώχου: Παρά την θέλησιν του Σώχου, Κολοκοτρώνη μου, ξαναφόρεσε την περικεφαλαίαν.
