Ο Παναγιώτης Τέτσης γεννήθηκε το 1925 στην Ύδρα, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και στο Παρίσι.
Το 1957 εγκαταστάθηκε στο Ατελιέ της οδού Ξενοκράτους, όπου εργαζόταν μέχρι το θάνατό του. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος (1958) και δάσκαλος της Σχολής Βακαλό ώς το 1976. Από το 1976 ώς το 1991 δίδαξε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, της οποίας εξελέγη πρύτανης το 1989. Το 1993 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε στην Αθήνα το 2016. Η κηδεια και η ταφή του έγιναν στην Ύδρα.
Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας του προσέγγισε ποικίλες θεματικές ενότητες, ανθρώπινες μορφές, πορτραίτα, τοπία, σκηνές της καθημερινότητας, εσωτερικά, νεκρές φύσεις, χωρίς ποτέ να απαρνηθεί το χρώμα, με το οποίο δομεί τις συνθέσεις του.
Η σχέση του με τη γενέτειρά του παρέμενε στενή και ιδιαίτερη. Ο Τέτσης επέστρεφε πάντα στο νησί από όπου ξεκίνησε τη διαδρομή του, αντλώντας έμπνευση από τα ίδια τα βιώματά του, από την πλούσια ναυτική παράδοση του τόπου, το μοναδικό τοπίο και το φως που άσκησε ακαταμάχητη έλξη σε τόσους καλλιτέχνες. Την αγάπη του για το νησί μετέδιδε πάντα και στους μαθητές του από τη Σχολή Καλών Τεχνών, τους οποίους έφερνε κάθε χρόνο στο Παράρτημα της Σχολής στην Ύδρα, στο Αρχοντικό Τομπάζη, δίνοντάς τους το ερέθισμα να δουλέψουν στο ύπαιθρο μακριά από τις συμβάσεις του εργαστηρίου.
Στον όροφο διατηρείται ανέπαφο το Ατελιέ του ζωγράφου με τα έργα και τα σύνεργα της δουλειάς του, που συμπληρώνονται με προσκλήσεις, κάρτες και καταλόγους εκθέσεων, καθώς και προσωπικά του αντικείμενα και βραβεία.
